Aan ons avontuur van gisteren hebben we allebei een vervelend souvenir overgehouden. Sander heeft een pijnlijke zenuw in zijn knie en ik heb een blauw-rode dij. Hij kan niet pijnloos lopen en ik kan niet pijnloos zitten. Aiaiai, wat zijn we zielig samen. Maar ja, de reis moet door, dus we zijn toch maar op pad gegaan.
Het plan voor vandaag was boodschappen doen, naar Goblin Valley rijden en daar een plek bemachtigen. Daarna zouden we op de fiets naar Little Wild Horse Canyon om daar te hiken. Het boodschappen doen is gelukt. Naar Goblin Valley rijden ook. Maar daar bleek helaas dat San echt niet goed kan lopen nu. Dus meteen maar spoedberaad gehouden en besloten alvast een stuk van de route van morgen te rijden en onderweg een camping te zoeken. Om de rest van de dag op de campground van Goblin Valley te vertoeven, zagen we geen van beide zitten.
Natuurlijk hebben we eerst nog rondgekeken in Goblin Valley, maar eerlijk gezegd kon dat ons niet langer dan een half uurtje boeien. Voor kinderen is het geweldig; klimrek en zandbak in een. Maar ja, hoewel we ons nog heel vaak kind voelen, was dit dus niet our cup of tea.
We zouden eigenlijk via de I-70 gaan, maar omdat we onzeker waren over de hoeveelheid brandstof en de beschikbare campings, zijn we toch maar via de 24, 62 en 98 gegaan. Leuk
voordeel daarvan was dat we weer door Capitol Reef reden en we toch nog onze magneet konden kopen. We hebben een mooie van Waterpocket Fold gevonden.
Uiteindelijk zijn we beland op een campground in Circleville. De office was gesloten, maar er hing een briefje op de deur dat 'late arrivals' zelf een plekje mochten kiezen en de bijbehorende fee met een briefje in de brievenbus moesten doen. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben nu dus lekker weer full hook-up. En internet, want de buurman verklapte het Wifi-wachtwoord.
Toen ik net het verslag zat te typen, kwam Sander binnen om te vragen of ik bij zijn vuurtje wilde zitten. De vorige 'bewoners' hadden hout achter gelaten en San kon het niet laten daar toch even zijn aansteker bij te houden. Het verslag werd aan de kant gekwakt en we zijn gezellig samen bij het brandje gaan zitten. Herinneringen ophalen, want bij mij wekt de geur van vuur altijd de gedachte aan Opa en Oma op. Onder de sterrenhemel zit je dan al gauw over je dierbaren te praten en vul je jezelf met liefdevolle energie. jaja, ik weet het, is zweverig, maar zo voelen wij dat nou eenmaal.
Inmiddels is het vuurtje geblust en zitten we nog even binnen aan het verslag te werken. Morgen hebben we een makkie. Anderhalf uur rijden naar Kolob Canyons en hopelijk voelt Sander zich goed genoeg om te wandelen. Zo niet, dan maken we misschien een omweg via Cedar Breaks NM. Ook geen straf. In elk geval zal het weer een mooie dag worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten