Donderdag 27 sept - Rocky mountain high

Om vijf uur werden we wakker doordat er om de paar seconden een alarm afging. Slaapdronken en bibberend van de kou gingen we op zoek naar de oorzaak. Die was niet zo 1-2-3 gevonden. Nadat we tot drie keer toe het rook- en het koolmonoxide-alarm hadden zonder resultaat hadden gereset, wilden we het bijna opgeven. Totdat we onder de bank opeens een derde melder vonden. Die van het gas! En wij hadden natuurlijk vrolijk staan roken ondertussen... Die melder ook maar gereset en toen was het euvel eindelijk verholpen. We zijn in bed nog even op gaan warmen, maar van slapen kwam het niet meer,, aangezien we half zeven wilden vertrekken ivm de zonsopgang.

Het regende ondertussen weer pijpestelen, maar dapper als we zijn, reden we toch naar boven naar het Maroon Bells Lake. Daar was het al flink druk. De waterkant stond bezaaid met foto-apparatuur en wij zochten gauw een plekje uit. Het meer spiegelde niet, door de vele regendruppels en de besneeuwde bergtoppen lagen in de wolken. De bewolking leek alleen maar lager te zakken, dus na zo'n drie kwartier hebben we de hoop opgegeven en zijn we terug naar de camper gegaan.

We zijn meteen naar beneden, naar de Buttermilk parking. En daar hebben we op ons gemak even zitten opwarmen met een lekker bakkie koffie. De bushalte was vlakbij en toen we daar amper stonden, kwam er al een bus aan, dus we konden meteen instappen. De chauffeur had geen idee waar het Rio Grande Park was, maar een vriendelijke passagier vertelde ons waar we uit moesten stappen en hoe we moesten lopen. In het park aangekomen liepen we natuurlijk eerst de verkeerde kant op, maar dat was geen straf. Het park loopt langs de rivier door Aspen en tussen de bomen door hadden we uitzicht op  de meest luxe huizen. Bij het eind van het park was een plattegrond waarop we onze verdere route konden uitpluizen. Daarmee was de John Denver Sanctuary zo gevonden. Het is een mooie plek, inderdaad midden in het park, naast het theater. Op grote stenen zijn de teksten van een paar van zijn liedjes uitgebeiteld. Uiteraard zijn we met onze theme-song op de foto gegaan. Ik vond het fijn om hier even te zijn en in gedachten dankjewel te zeggen voor de inspiratie.

En toen op zoek naar de bushalte... dat was nog een opgave. We vonden wel de plek waar we uitgestapt waren, maar niet de plek waar we weer moesten opstappen. Dus maar een stuk door het centrum gewandeld. Ook weer geen straf! En waar liepen we opeens tegenaan? Een busstation! Mazzelaars zijn we ook. Daar de goede bus gepakt en ons richting parking laten rijden. Ik trok te vroeg aan het touwtje, dus  San (tja, die zat aan het pad) moest naar voren om te zeggen dat we een foutje hadden gemaakt. Buschauffeur kon er wel om lachen gelukkig! Bij de camper zijn we meteen ingestapt en weggereden, een bakkie koffie zouden we later wel halen bij het tanken.

Koers gezet richting Montrose, over een prachtige weg. Wat dat betreft treffen we het wel hoor, de meest mooie uitzichten trekken steeds aan ons voorbij. Hier in Montrose eerst nogeven langs de Walmart gegaan en toen weer terug naar de KOA. Er was een klein misverstand over onze standplaats (mijn schuld), maar de eigenaar lostte het vakkundig op door ons een superplek plus een korting van 36 dollar te geven. We mogen hier de derde nacht gratis staan, maar dat gaan we waarschijnlijk niet doen. Sander dook er weer vroeg in en ik volgde niet lang daarna, want we hadden wat slaap in te halen!