Vrijdag 14 september - Vals plat

Vanmorgen werd ik wakker en zag ik wat licht door de gordijntjes. Perfect, binnen 1 dag in het ritme! Ik klom over Sander heen en strompelde in het donker (had al een hint kunnen zijn...) naar de deur om van het eerste licht te genieten. Onderweg werip ik een blik op mijn telefoon. Drie uur!!! En klaarwakker!!!!! Sander intussen door mijn gestommel en min-of-meer binnensmonds gemompel ook wakker natuurlijk. Toch nog maar even naar bed gegaan en gelukkig nog kunnen slapen tot half zeven. We zijn benieuwd hoe laat mijn lijf morgen aan de dag wenst te beginnen.

Voor vandaag hadden we besloten er op de fietsen op uit te trekken. Er is een soort fietspad van hier tot aan Canyon Junction en daar ongeveer begint de wandeling naar de Pine Creek waterval. Een korte klim- en klauterwandeling van in totaal ongeveer een mijl. Maar eerst dus op de fiets de Pa'rus trail. Dat was best pittig en op de terugweg begrepen we pas goed waarom. Onderweg een paar keer gestopt, een keer om naar hertjes te kijken en een keer om van fiets te wisselen. Een goede wissel voor mij, want het zadel van Sander's fiets zit een stuk lekkerder. Bij Canyon Junction aangekomen hebben we de fietsen op slot gezet en zijn we naar het begin van de wandeling gegaan. We moesten daarvoor een heel stuk langs de weg lopen richting de eerste switchback van de Mount Carmel tunnel. Vanaf de brug daar daalden we af richting het water en volgden we een riviertje. Het pad wisselt een paar keer van oever, dus we moesten via rotsen en stenen een weg over de rivier vinden. Doordat het water niet meer zo hoog staat, was dat een stuk makkelijker dan het aan het begin van de zomer moet zijn. Je kon heel goed zien tot welk niveau het water kan komen. De daadwerkelijke waterval hebben we niet gezien, aangezien wij dus bijna op de bodem van de rivierbedding stonden en 'het pad' daar een heel stuk boven was. Maar we kregen wel een voorproefje en wat mooie poelen te zien. Een hele leuke avontuurlijke wandeling waarop we geen kip (wel flink wat salamanders) tegenkwamen.  

Na de wandeling besloten we de shuttle naar de Zion Lodge te nemen, om daar nog even het verslag en de foto's van gisteren op te loaden. Het plaatsen van de foto's wil nog steeds niet, dus vanaf nu gaan we werken met linkjes. Het is jammer, maar we zijn niet op vakantie om steeds gefrustreerd op ons toetsenbord te zitten tokkelen.  

Vanaf Zion Lodge zijn we op zoek gegaan naar 'onze' bergtop om er een foto van onderaf van te kunnen nemen. Niet gevonden. De ene ranger zei dat het de ene top was en de ander wees een andere richting uit. We hebben uitgebreid staan turen door de telelens om te zien of we misschien ergens beweging zagen, maar helaas.  

Het was intussen weer bloedje heet geworden en we voelden onze nekken alweer brandden. Dus snel weer de shuttle ingestapt om de fietsen op te halen. Toen we weer op de Pa'rus trail reden, merkten we waarom we het op de heenweg zo zwaar hadden gehad. Die hele route is vals plat! Nu hoefden we namelijk niet eens te trappen; we zoefden zo terug naar het Visitor Center. Vanaf daar gingen we de 'echte' weg op, want we wilden nu ook wel eens Springdale zien. Dus de fiets maar weer verder laten rollen het stadje door. Bij de bank hebben we gepind en wat extra water (natuurlijk wéér maar vier flesjes meegenomen... Hoezo hardleers!?) gehaald. We zagen er erg tegenop om de terugweg omhoog te fietsen, dus besloten we maar eens uit te gaan testen hoe die fietsenrekken voorop de shuttles werken. De aardige chauffeur heeft ons een uitgebreide uitleg gegeven en wij konden mooi meerijden richting het begin van het park. Daar nog lekker een ijsje gegeten en toen over de shuttle-entrance terug naar de camping.  

Hier hebben we ons vermaakt met twee salamanders (ik noem ze maar zo, geen idee of die beestjes echt zo heten). Ze kwamen steeds zonnen op de stenen bij onze tafel en wij probeerden steeds dichterbij te komen om een foto te maken. Eentje was zo groot dat het bijna een eekhoorn leek. Die hebben we hier op de camping nog niet gezien trouwens, een heel verschil met twee jaar geleden. We denken dat het te maken heeft met de werkzaamheden bij de toiletgebouwen.

We hebben echt genoten van ons weerzien met Zion en zijn blij dat we nu echt uitgebreid het park hebben kunnen bekijken. Het is nu half negen, San ligt al lekker op bed. Morgen mag hij ons weer veilig naar het volgende park brengen. Bryce Canyon; hopelijk ook een heerlijk weerzien.