Om half zeven maakte de wekker ons wakker. We wilden er op tijd uit, want we moesten de trein halen! Die zou om half tien vertrekken en we moesten uiterlijk 20 minuten van te voren onze kaartjes ophalen. Marge, de camphost, had gezegd dat we een half uur voor het fietsen uit moesten trekken, maar zoals het een goed NS-er betaamt, zorgden wij voor een half uurtje extra speling. Dus, wie mee heeft zitten rekenen weet dat we om tien over acht op de fiets stapten.
We fietsten door 'historic' Manitou Springs en dat zag er hartstikke leuk uit. Vanaf de afslag naar het Cog Railwaystation zijn we met de fiets aan de hand gaan lopen, want daar ging de weg zo stijl omhoog dat we anders omgevallen waren. Het fietsen gaat op zich hartstikke goed, maar doordat je hier zo hoog zit, raak je sneller buiten adem. Zeker berg op!
Natuurlijk waren we veel te vroeg bij het station, maar dat gaf ons de gelegenheid uitgebreid de omgeving in ons op te nemen. Toen de trein eraan kwam en we naar onze plaatsen liepen, bleek dat we helemaal voorin zaten. Dat krijg je als je al in mei reserveert. Dan krijg je mooie plekken. Naast de machinist! Sander helemaal blij natuurlijk. Die heeft steeds met een schuin oog opzij zitten kijken om te zien hoe de conculega zijn trein bestuurt. Niet veel anders begreep ik wel. Alleen kreeg deze man geen vertreksein. In plaats daarvan riep de conducteur van achter naar voren: "We have a highball", waarop de machinist aan de dispatcher vroeg: "Do we have a highball?" Interessant weetje.
De rit omhoog was prachtig; we reden eerst door het bos met heel veel kleurrijke aspen en grote rotsen. Daarna maakten de aspen plaats voor de wereld aan 'kerstbomen' in alle soorten en maten. Boven de boomgrens hadden we prachtige uitzichten in een omgeving vol rockies. Onderweg zagen we heel veel groundhogs, maar ook een paar herten, bighorn sheep en soms een vogel met helder blauwe vleugels. Zo mooi!
Eenmaal boven bleek het flink koud. Wij dachten dat de conducteur een grapje maakte toen hij zei dat ze vorige week sneeuw hadden gehad. Maar het bewijs lag er nog! We hebben een tijdje de uitzichten staan bekijken, maar je zit daar zo ontzettend hoog dat foto's maken alleen maar grauwe beelden geeft. Na een poosje zijn we ons op gaan warmen in de giftshop, waar we weer de nodige souvenirs hebben gekocht. Ook verwenden we onszelf met een lekker bak warme cocoa en koffie en een zakje warme cashewnoten. Na drie kwartier vertrok de trein weer. Van te voren leek me dat veel te kort, maar door de kou bleek het precies genoeg.
En dan stap je weer in een warme trein met de zon op je gezicht. Voor we het wisten zaten we allebei te knikkebollen. Van de terugreis hebben we dus niet veel meegekregen... Alle bijzondere heb je natuurlijk op de heenweg ook al gezien.
Bij het station hebben we nog een magneet gekocht voor de verzameling en daarna zijn we de fietsen op gaan halen. De stijle heenweg was veranderd in een supersnelle afdaling, dus daar gingen we, zoeffff, de berg af. Op de hoofdstraat was het wel even goed opletten, want daar was het intussen een drukte van jewelste. Toen ik op een vrij moment even om me heen keek, zag ik een leuke winkel en ik joelde het uit: "Sandeeeeeer! Een Chirstmas Shop!" Hop, boven op de rem natuurlijk, want dit stond op mijn verlanglijstje; kerstdecoratie kopen in Amerika! San bleef bij de fietsen en ik ben kwijlend de winkel ingelopen. Bij de eerste molen bleef ik al meteen staan; kerstballen met een naam erop. En ook gewoon kijken of ik 'Ina' zag staan... De verkoopster zag me kijken en zei dat ze die ook konden customizen. Dat liet ik me geen twee keer zeggen, dus ik heb haar meteen aan het werk gezet. Ik vond nog twee andere mooie dingetjes en toen moest ik mezelf de winkel uitslepen. Had alles wel mee willen nemen! Maar wij hebben in elk geval een vroege start gemaakt met de restyling van onze kerstboom.
Toen we de camping op kwamen fietsen stond Marge buiten enthousiast te zwaaien. Echt leuk, zo'n spontaan mens. We hebben even een broodje gegeten en ons omgekleed en zijn toen weer op de fiets gestapt. Dit keer gingen we via de achteruitgang van de camping. Deze grenst namelijk aan een parkje met fietspaden en die fietspaden leiden weer naar de achteringang van Garden of the Gods. Daar hebben we een mooie ronde gefietst. Bergaf dan. Bergop zijn we steeds gaan lopen.
In de Trading Post hebben we weeeer souvenirs gekocht en weeeer borderspulletjes gezien (jaja mam, in duplo!). Het visitor center hebben we overgeslagen, dat was net even te ver fietsen, maar al met al hebben we een goede indruk van het park gekregen. Het was wel onwijs druk, maar ja, het was dan ook zondagmiddag en dan wil iedereen wel even die kant op.
In de wasruimte hier op de camping staat een kast met boeken (take one-leave one) en mijn oog viel meteen op een Nederlands genrestickertje. Hoe grappig: een Nederlands boek hier en ook nog op de dag ik mijn dikke pil eindelijk uit heb. Ik had hem beloofd aan een mede-AA-er, die we later in Vegas zullen treffen, maar even een berichtje over en weer en ik had toestemming om hem te ruilen. Dus ik heb nu lekker een nieuw boek om in te beginnen! En hopelijk gaat iemand anders hier binnenkort gelukkig worden van die van mij.
Het is hier nu kwart over zeven. San ligt al een poosje te slapen, die voelt zich nog steeds niet optimaal door die rare neus. Morgen rijden we naar Nederland, dus hij heeft zijn energie hard nodig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten