Woensdag 26 sept - Aspen en Aspen

Het heeft de hele nacht geregend en toen we vanmorgen wakker werden, wisten we dus ook al meteen dat de Trail Ridge Road niets zou worden vandaag. Om ons heen waren de bergen ook amper zichtbaar, dus we hadden zelfs onze twijfels of de Peak to Peak highway nou wel zo'n verstandig alternatief zou zijn. Het is toch anders, rijden in de regen en de mist. Om de uitzichten ging het ons niet eens. Die hadden we immers op de heenweg al gezien. Het alternatief betekende een dik uur omrijden, praktisch via Denver. We hebben een poosje nagedacht en van diverse kanten  advies ingewonnen en uiteindelijk besloten we toch via de peak-to-peak te gaan.

En dat was een goede keus, want met de regen viel het daarboven mee en vanaf Nederland (jawel!!!) begon zelfs de zon te schijnen! Het stuk daarna was nieuw voor ons en het was dus heel leuk dat we daar wel goed om ons heen konden kijken.

We waren keurig op tijd in Silver Plume, waar ik bij een garage 'The Grumpy Dutchmen' ben gaan vragen of we op het terrein tegenover hen de camper mochten parkeren. Nou, en of hij Grumpy was! Wat dat betreft deed hij de naam eer aan. Hij sprak alleen geen Nederlands, dat dan weer niet...

Maar goed, het kwam er op neer dat we daar mochten staan. Mooi zo! Het was nog maar een klein eindje lopen naar het treinstationnetje van Silver Plume, waar we de kaartjes voor ons treinritje moesten ophalen. Daar nog even  staan babbelen met wat medereizigers en voor we het wisten, kwam de trein al binnen.

Het was een leuk ritje. Halverwege kan je er uit voo reen tour door een zilvermijn, maar daar hadden wij vandaag geen tijd voor helaas. We hebben even gepraat met de conducteur, want we waren benieuwd of de machinisten hier ook 'meester' genoemd worden. Niet dus; bij het oppiepen van de machinist wordt alleen het nummer van zijn loc. genoemd. Grappig, hier zou Sander dus een nummertje zijn...

We hadden gisteren, na het lezen van de weersverwachting al besloten dat we de Independence Pass zouden overslaan. Te vermoeiend voor San en te veel risico. We reden dus via de I-70, dat is een snelweg, naar Glenwood Springs en vanaf daar via de 82east naar Aspen. Wel iets om in mijlen, maar in tijd scheelde het niet eens zo veel. En, wat we niet wisten, de I-70 is een prachtige weg! Vooral tijdens het stuk in Glenwood Canyon keken we onze ogen uit.

Tja, en toen arriveerden we hier op de campground in Aspen. Loop ik me al dagen in allerlei bochten te wringen om mooie foto's van de gele aspen te maken.. Hier staan we dus in een bos van aspen! Prachtig! Ik ben zo blij met deze keus. We hebben er wat voor over moeten hebben (route omgooien van te voren en hier de route juist niet meer kunnen omgooien), maar het is het alleszins waard. Het regent hier wel, maar dat kan me geen bal meer schelen. Ik kampeer inm een geel bos!

En nu maar duimen voor morgen. We hopen zo dat het vannacht opklaart, zodat we morgen een mooie zonsopgang bij de Maroon Bells kunnen zien. Zo niet, dan rijden we er toch gewoon heen, we zijn nu zo dichtbij, dit pakt niemand ons af.

Van de boswachter hebben we advies gekregen over het parkeren van de camper morgen in Aspen. We waren van plan op de fiets die kant op te gaan, maar dat blijkt toch niet echt te doen. Er is een park & ride verderop, waar de camper mag staan en we gratis de bus naar Aspen kunnen nemen. Dus de John Denver Sanctuary gaan we hoe dan ook zien.