Zaterdag 29 sept - Goodbye Colorado, helloow Utah

Op deze KOA camping hadden we een eigen tuintje. Maar, aangezien we dan wel heel ver van de camper afzaten, zijn we toch maar op het grint gaan zitten. Apart stel zijn we toch ook. Bij het weggaan natuurlijk vergeten de picknicktafel terug te zetten... Maar vanaf het dumpstation kwamen we nog langs onze plek gereden, dus konden we dat nog snel even doen. Zo sneu voor die Amerikanen met hun big rigs als ze niet meteen hun plek op kunnen
crossen.

Voor vandaag stond Colorado National Monument op de agenda. We zouden daar ook slapen, maar gisteren hebben we toch nog even gebeld naar Moab of ze daar ook een plekje voor de zaterdagnacht vrij hadden. En dat was zo! Dus we hoefden niet heen en weer
te crossen bij Col. NM om een plekje te bemachtigen. Scheelt weer in gedoe, reistijd en mijlen.

Het was een kleine anderhalf uur rijden en voor we het wisten reden we al in het monument. De eerste parking daardoor gemist. Het staat hier pas bij de afslag aangegeven, dus je bent
al snel te ver gereden om de bocht nog te maken. De volgende parkings lagen langs de weg, dus waren iets minder moeilijk te missen. Helaas waren hier nergens echt goede RV-parkings, dus we moesten steeds op de autoplekken gaan staan. En die stonden vaak al vol. Het was erg druk, het was tenslotte zaterdag en, zoals we later begrepen, een soort monumentendag. We hebben veel viewpoints gemist daardoor, maar vanaf de weg zag je ook al prachtige uitzichten. Voor ons is dit meer een monument voor Utah dan voor Colorado, want deze omgeving doet meer aan Utah denken dan aan Colorado met zijn hoge bergen en vele gekleurde bossen.

Maar mooi was het zeker wel! We hebben niet gewandeld, want er staan de komende dagen nog een aantal hikes op het programma en we moeten onze krachten dus sparen. Toen we Col. NM verlieten, zaten we al snel weer op de I-70 en als we in het rond keken, zagen we een heleboel 'niets'. Bij de afslag naar de US6 verlieten we de highway en reden we over een grijs weggetje. Grijs op de kaart, en grijs van het stof. Hobbeldebobbel ging het. "Nou, als je nog eens wat weet", kreeg ik meteen te horen. Maar toen we langs Cisco kwamen kon Sander er ook wel om lachen. 'No Services'  stond er bij de afslag. En inderdaad hebben ze daar al heel lang geen services meer gehad. Geen brandweer, geen vuilnisman, geen schoonmaakploeg, geen leven dus. Op een extreem vervallen huis stond met koeieletters 'private property, keep out' . Nou... met liefde!

Toen we de 128 op gingen werd de weg beter en de omgeving uit. We keken onze ogen weer uit. Dit is echt een fantastisch mooie route naar Moab. Op een gegeven moment zagen we zelfs een soort van 'Monument Valley'-achtige view. Prachtig!

In Moab zijn we meteen naar de campground gegaan en zijn we lekker het zwembad ingedoken. Lekker alle regen en kou helemaal van ons afgespoeld. Na het eten nog een ijsje gehaald bij de Brewery en weer belachelijk vroeg naar bed. Tja, we worden oud...