Vrijdag 21 sept - Woef

Gisteravond gingen we voor ons doen erg laat naar bed. Het was al elf uur! We zijn echt twee oude mensjes aan het worden hier, want vanmorgen om 6 uur stonden we weer naast ons bed. We hebben heerlijk op ons gemak ontbeten, lekker warm gedoucht op de camping en uitgebreid koffie zitten leuten.

Om half tien vertrokken we met als eerste doel Curecanti NRA. We zetten de camper neer bij de parking van de Morrow Point Dam en hebben daar eerst vanaf een afstandje de dam staan bewonderen. Het plan was om de Mesa Creek Trail te gaan lopen. We daalden af richting water en zagen dat er ook een paadje naar de dam liep. Het leek ons wel gaaf om van onder af een foto te maken, dus wij dat paadje op. We waren halverwege toen er opeens een enorm alarm klonk. We stonden als versteend. En ook allebei als twee ganzen naar boven kijken om te zien of dat alarm betekende dat de dam sprong... Niet dus. Vermoedelijk heeft er iemand bij de dam ons aan zien komen en op deze manier geprobeerd duidelijk te maken dat het niet de bedoeling is de dam te benaderen. Tja, wij zijn natuurlijk ook prototype terrorist, dus wel begrijpelijk.

Uiteraard zijn we meteen omgedraaid en de echte trail opgewandeld. Dat was een geweldige ervaring. Je loopt zeg maar in de canyon van wat verderop Black Canyon of the Gunnison wordt. Heel gaaf! We hebben ook voor het eerst onze nieuwe wandelstokken gebruikt. Jaja, we worden echte pro's!

We zijn de trail niet helemaal afgelopen, dan zouden we uit zijn gekomen bij de volgende dam en daar blijven wij voortaan ver bij uit de buurt natuurlijk. Terug bij de auto hebben we de tomtom ingesteld op Canon City en langs de route zouden we wel zien hoe ver we nog wilden rijden voordat we een camping opzochten.

Gunnison reden we voorbij en boven bij de Monarch Pass hielden we een korte pauze. Althans dat was de bedoeling. Maar toen we eenmaal het visitor center en de bijbehorende winkel in waren gelopen, raakten we niet uitgekeken en werd het een hele lange stop. We hebben leuke Borderspulletjes gezien en de afbeelding daarop leek zoveel op Leia dat Sander een brok in zijn keel kreeg toen hij het zag. Maar we missen ons hondje verder niet hoor. Nee zeg, absoluut niet!

Sander was erg moe; de rit van gisteren was toch wel erg vermoeiend en hij slaapt niet alle nachten even goed door die rare niesbuien. We besloten dus niet veel verder te gaan en in Salida een campground te zoeken. En die vonden we! We staan nu op het 4 Seasons RV Resort. Een hele leuke camping met veel bomen. Hij doet een beetje denken aan een Franse terrassencamping. Er loopt een rivier langs de camping en afgezien van de vele langslopende honden (neeheee, we missen haar niet!) is het heerlijk rustig.

Nu ben ik degene die moe is, dus ik brei een eind aan dit -voor mijn doen- korte bericht. Weltrusten allemaal en Christa, geef Leia, die we totaal niet missen, dan toch maar een dikke knuffel van ons.