Niet schrikken hoor, de titel slaat op het doel van deze dag. Een wandeling door Mule Canyon en een 'bezoek' aan House on Fire.
We vertrokken iets na 9uur van de camping en reden naar de Roadside Ruins. Dit is een historische site die vlakbij het startpunt van onze wandeling ligt. Daar konden we de camper het beste parkeren. We dachten dat er wel een pad zou zijn wat naar de Trailhead zou leiden, maar konden deze zo 1,2,3 niet vinden. Dus banjerden we eerst maar een stuk door het bos en de berm. Na een tijdje werden we het spoorzoeken beu en zijn we maar langs de kant van de weg gaan lopen. Gelukkig maar, want even verderop zagen we een afrastering, dan waren we dus in het bos niet ver gekomen. Bij de enveloppenzuil hebben we braaf wat geld in de brievenbus gedaan en toen weer snel doorgelopen naar de trailhead. We liepen een beetje te jagen, want we hadden gelezen dat je er tussen 11 en 12 moest zijn voor het beste licht en het was intussen al 11uur geweest. Ik dacht dat het een uur lopen zou zijn (waar ik dat nou weer vandaan heb gehaald???), maar het was een klein half uurtje.
Om half twaalf zagen we de ruine dan eindelijk in beeld komen. Er waren nog wat meer mensen die ons zeiden dat het 'goede' licht nog niet geweest was. Een Duitse man wist ons zelfs te vertellen dat alle mooie foto's hiervan volgens hem digitaal gemanipuleerd zijn. Na zo'n tien minuten vertrokken alle anderen en waren we alleen. We hebben verschillende foto's gemaakt en tot half een gewacht, maar wij zagen geen verschil in licht. Achteraf zijn de foto's die we later maakten, wel degelijk anders belicht dan de eersten.
Op de terugweg hielden we onze ogen open, want we hadden ontdekt dat de rugtas gedeeltelijk open had gestaan en mijn bril, die er altijd in zit, zat er niet meer in. We gingen er eigenlijk een beetje van uit dat hij er in de camper al uitgevallen zou zijn, dus maakten ons er niet echt druk om.
Bij de parkeerplaats aangekomen, begon Sander op zoek te gaan en toen de camper afgespeurd was, liep hij op een drafje weg en riep nog: "Ik loop even een eindje die kant op". Daar stond ik, in mijn uppie, zonder sleutels. Het leek uren te duren voor hij terugkwam en dan voel je je opeens wel heel kwetsbaar midden in woestijngebied. Gelukkig kwam hij lachend teruglopen. Ergens halverweg het bos, waar we onder een boom door moesten kruipen, lag keurig op de grond mijn rode brillekoker. Zo'n opluchting! Ik zag mezelf al de hele vakantie met mijn zonnebril op rondlopen...
Na ons vreugdedansje zijn we weer op pad gegaan, dit keer naar Colorado! In Cortez maakten we een uitgebreide stop bij de Walmart; er moest weer flink ingeslagen worden. Daarna reden we naar Mesa Verde NP. Meteen naar de camping, want we waren gaar. En wat zagen we op de camping? Een hert! Dus hert-op-campground kunnen we ook afstrepen. Wat we niet wisten, was dat hier ook beren zitten. Die hebben we niet gezien. Gelukkig maar! Het werd snel donker en we moesten de volgende dag vroeg op, dus we doken lekker ons bed in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten